Epistle: River to Ophelia

There was no indication of
                                                 injury.

            Just the water nudging by your frailness.

                                                 Just another moon to pretend yourself onto.

                                                 Your corpse rivaled a     dancer.

            It took me a while to discern you: a sensation of grief,

                        or a girl who
                                                 stumbled?

I know your misdeeds:             How you mistook friction
                                                                          for faith.

                                                 How at night,
                                                             when the lights are on and your father’s

            mouth is pouring dense fire, the window
                                                             is also a mirror.

What do you need from me?

                        The arms of your lover, or simply a field

                                                                                                  with flowers?